θεόστομος

θεόστομος, -ον (Μ)

φρ. «θεόστομον ἐμφύσημα» — το φύσημα από το στόμα τού θεού το οποίο έδωσε πνοή στον άνθρωπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -στομος (< στόμα), πρβλ. αμφί-στομος, σεμνό-στομος].